Fotootjes!

Omdat het vrijwel onmogelijk was om vanuit de internetcafe's foto's te plaatsen heb ik er nu enkele leuke geselecteerd en bij mijn artikels geplaatst. Veel kijkplezier!

Durbar Square

Durbar Square KTM, het binnenplaatsje dat overvol met duiven zit.

Om onze laatste twee dagen te vullen besluiten we een dagje naar Durbar Square en Patan te gaan. We gaan ieders onze eigen weg, ik baan me een weg te voet door het drukke KTM naar Durbar Square in KTM. Dit is weer een plaats vol tempels met de de belangrijkste de Taleju tempel die dateert uit de 14 de eeuw en is toegewijd aan de godheid Taleju Bhawani. Veel tijd besteed ik niet meer aan de tempels want ik geraak er toch niet wijs uit en ik heb er bovendien al meer dan genoeg gezien. Ik wandel dan verder naar het centrum van Patan, dit is ten zuiden van KTM maar helaas even druk, ik had gehoopt hier wat meer rust te vinden. Dan maar naar het Durbar Square van Patan, en hier is het een pak rustiger. Na wat rondwandelen zet ik mij op een dakterrasje met een frisse lassi en geniet ik van het leuke zicht. De drukke verkopers onder mij, en het rustgevende zicht op de berg aan de andere kant. Tis de eerste de keer dat de bergen vanhieruit zo zichtbaar zijn, hoewel het bijna december wordt straalt de zon hier overdag nog geweldig, 's avonds daarentegen is het opmerkelijk frisser als onze eerste dagen in KTM.

Een overzicht op Patan Durbar Square, met de bergen op de achtergrond.

Een Nepalees in een van de werkateliers voor steenscultptuur.

De tweede dag hebben we al shoppend doorgebracht, een bezoekje aan de mountain hardware store, the real stuff. Je hebt hier ook veel namaakmerken, maar voor technisch materiaal weet ik graag wat ik koop en ook hier liggen de prijzen een stuk lager als bij ons, de moment dus voor de aankoop van een donsjasje en wat thermisch ondergoed. Verder nog wat afbieden bij de plaatselije marchant en waarschijnlijk weer te veel betaald, maar we laten het niet aan ons hart komen en we pakken er nog ene op een welgeslaagde vakantie!

Wim met een Thibetaanse pint! Lijkt wat op Chang de Nepalese variant, warm zuur bier!

Kali Gandaki

De Kali Gandaki heeft zijn geheimen prijs gegeven. Met big brother an little brother zijn we ons raftavontuur begonnen. We zijn met 13 rafters en een crew van 2 raftbegeleiders, 2 die de materiaalraft op hun plaats brengen en 2 kajakkers om de drenkelingen uit het water te vissen. Na de eerste namiddag raften leggen we aan op een strandje, meteen ons natte kledij uit om in de zon nog wat op te warmen. En handen uit de mouwen, al het gerief moet aan land gebracht worden, zij die in tenten slapen zetten hun tent recht, maar ik koos samen met 5 anderen om onder de raft te slapen, net iets meer avontuur. En dan is het tijd voor een spelletje volleybal. Eva, een Tsechisch speelt ook volleybal en we vinden mekaar meteen. Ze reist samen met haar moeder en Itang, een Nepalese Nederlander die hier 2 gehandicapten steunt met een project vanuit Nederland. En aan Nederlanders geen gebrek hier, nog 2 jonge kerels die 4 maanden door China, Nepal en India reizen en Tessa die samen met haar vader reist om ook een weeshuis te steunen en een trekking samen te doen. Verder nog een Fin, Indier, Engelsman, 3 Spanjaarden en wij twee. Een leuke bende. En de organisatie is echt geweldig, elke avond worden we verwend met een 3-gangen menu, 's morgens een uitgebreid ontbijtbuffet en 's middags stoppen we even voor een slaatje en een uurtje zon. En dat laatste kan je wel gebruiken als je ne keer over boord bent gevallen, verdorie tis echt ijswater en zonder neopreen pak hou je dat echt niet al te lang uit. Verder is de rivier niet al te moeilijk, maar we zoeken dan ook bewust de moeilijke stukken op om het maximale eruit te halen en keer op keer worden we overspoeld met en vlaag ijskoud water. De laatste nacht bouwen we een feestje, we kopen massaal rum die door dorpsbewoners wordt aangevoerd op ons strandje en de Nepalezen maken er een heerlijke punch van. Nadien wordt er gezongen en gedanst rond het kampvuur tot in de vroege uurtjes... De laatste voormiddag is het nog een rustige raft-, maar vooral peddeldag en weer een lange busrit. Thuisgekomen in ons guesthouse heb ik zowaar mijn eerste warme douche genomen in 5 weken! En dat is genieten na al die koude momenten. Nu moet ik er vandoor we gaan nog samen ene pakken met de raftgroep en morgenvroeg hebben we een bus naar Ktm. Daar brengen we dan onze laatste 2 dagen door. Tot in den Belgique en zet al maar ne goeie Leffe koud met ne bruine boterham met kaas en mosterd!

Onze slaapplaats onder de raft.

Bij aankomst alles laten drogen, en de Nepalezen beginnen groenten te snijden en te koken.

Massage

Zicht op de Annapurna keten vanop de pagode.

Boven zicht op Pokhara vanop de Pagode. Onder de Pagode.

Man man wat een zalige dag. Tis weeral bangelijk goed weer vandaag, niet dat ik enige jaloezie wil opwekken ;-) We hebben er dan ook van geprofiteerd en zijn naar de pagode geklommen vlakbij Pokhara. Vandaar heb je weer een fantastisch zicht op het Annapurnamassief, op het meer en op de stad zelf. En met een helblauwe hemel hebben we weer prachtige fotoshoot kunnen maken. Nadien zijn we langs de andere kant naar beneden gewandeld om dan in een bootje op het meer te dobberen. Maar het meest fantastische was deze middag, na een lichte lunch en het reserveren van onze busticketten ben ik naar een barbier geweest die ook massages doet. Ik ging voor de rug en nekmassage en ik ben met een volledige 2 uur durende massage naar buiten gekomen. Niemand heeft mijn poep al ooit zo goed gemasseerd, laat staan dat iemand die al gemasseerd heeft? Ik heb ZOOO genoten en ik pijns dat de masseur ook heeft genoten, 't was wellicht zijn eerste witte poep, ik kan me niet voorstellen dat daar al veel blanken gelegen hebben, zo in een "loech" donker achterkamerke... Maar hiervoor kom ik ooit terug naar Pokhara! Mijn spieren zijn nog nooit zo ontspannen geweest... Tijd dus voor het volgende avontuur, morgen springen we de raft op!

Bootjes aan het meer van Pokhara.

Fauna en flora nabij Pokhara.

De meest heerlijke papayasapjes bij een plaatselijk fietskarretje.

Hotsprings!

Vrijdag 9 november begint onze 5-daagse naar de hotsprings. We vertrekken in Phedi waar we meteen een stevige klim voor de boeg hebben. Onderweg worden we lastig gevallen door zingende kinderen, ja je zou verwachten dat dit wel leuk is maar ik walg ervan. Ik heb al bijna zin om rechtsomkeer te maken. De kinderen beginnen te zingen van zodra ze touristen zien, maken een ketting en versperren de weg en vragen voor geld. Je moet ze echt uitelkaar trekken wil je verder kunnen, en dan nog trekken ze aan je armen en zagen voor geld. Degoutant!! Meteen is ook duidelijk dat dit deel uitmaakt van de zeer populaire Annapurnatrekking. De prijzen liggen een pak hoger en de mensen zijn zeer commercieel ingesteld. De eerste dag zijn we 27 van die groepjes kinderen tegengekomen, Wim heeft ze geteld. 's Avonds komen we rond vier uur aan in Landruk, maar we besluiten nog even door te stappen naar de hotsprings van Jihudanda, volgens Wim op een uurtje stappen. Blijkt na een uur stappen nog anderhalf uur verder te zijn... we overnachten dan maar en gaan bij zonsopgang verder en genieten van het prachtige Annapurnamassief dat voor ons uittoornd. De hotsprings zijn zalig, 2 badplaatsjes waar we helemaal alleen kunnen relaxen. We profiteren er dan ook van om er naakt in te baden, heerlijk. Nadien klimmen we weer naar boven genieten van een ontbijtje met Gurunbrood, plaatselijke specialiteiten proberen we altijd mee te pikken. We wandelen terug naar Landruk waar we ons gerief achterlieten en daar zie ik de meest decadente groep Duitsers. Ze komen aan met al hun dragers en gidsen en ze wassen hun gezicht, handen en haar, daarna staan ze een uur voor een spiegeltje dat daar hangt en tot onze grote verbazing halen ze een voor een hun haardroger boven! Dan nog wat bijpoeieren, lippenstift en ik weet niet wat nog allemaal... maar tis walgelijk, zeker wetend hoe die dragers afzien om al dat gerief de berg op te sleuren. En die kleine Nepalezen dragen 30 tot 40 kilo! 's Avonds komen we aan in de Schangrilla lodge waar we nog eens hartelijk ontvangen worden. De mannen spelen kaart (een soort wiezen) en blijkbaar is dit typerend tijdens het Tihar festival. Tihar is het tweede grootste Nepalees festival van de lichten. Het bestaat uit 5 dagen; dag1=de kraai, dag2= de hond, dag3= Laxmi, god van de gezondheid, dag4=eigen ziel symbool van zelfrealisatie en dag5= broers en zussen. Onderweg zagen we wel al bloemenslingers en hier en daar een hond of koe met een tikka op hun hoofd of een bloemenkrans, maar verder zien we maar weinig van het festival. De hoofddag is morgen 11 november en dan krijgt iedereen een tikka. 's Avonds worden we in de watten gelegd, we eten een heerlijke dhaal bhat en omdat we bibberen van de kou zet onze gastvrouw een bakje gloeiend houtskool onder de tafel en zo wordt er een heerlijk saunagevoel gecreeerd. De volgende morgen genieten we van uitzicht op Annapurna zuid en Fishtail. Het weer 's ochtends is altijd prachtig en open en tegen twee uur in de namiddag is het helemaal overtrokken en geregeld krijgen we een regenbui op ons dak. Ook vandaag weer, hagel deze keer, maar desondanks genieten we van de aapjes in de bomen, de prachtige canyon en boven, rond 3000 meter doet de biotoop mij volledig denken aan Corsica, oude bomen, licht zanderige ondergrond en toch veel mossen, precies zoals op de GR20. We naderen Gorepani vanwaar we de volgende ochtend om 5 uur 400 meter klimmen naar Poonhill om er de zonsopgang te zien. Het is vrij touristisch maar het blijft wondermooi. We zien de Daulagiri, Annapurna zuid, fishtail,.. prachtig zelfs de kou vergeten we even. Het panorama is geweldig en vooral zo vlakbij. Rond acht uur zijn we weer beneden en de gierige knorpot (lodgeuitbater) heeft zowaar zijn stoveke aangestoken om ons terug wat op te warmen. We blijven dan maar ontbijten en hop naar Tatopani (betekent letterlijk warm water). Een afdaling van 2000 hoogtemeters en dat op ons versleten basketsloefkes, verdorie het valt zwaarder dan verwacht, we nemen dan ook de tijd voor een aperetiefje met yakcheese en s' middags komen we terecht bij een nog zatte Nepalees die famillie heeft in Belgie (Antwerpen). Zo blijken er wel meer te zijn, ik zal mijn ogen is moeten open doen als ik terug ben. En dan geraak ik aan de praat met een gids en verlies Wim uit het oog. Blijkt dan dat ze beneden vlak tegen Tatopani een stuk rots gaan wegblazen om de weg te verleggen . Vier luide knallen, de vallei trilt en de paarden slaan op hol. Ik wacht wat verder bij de Kali Gandaki rivier, waar we binnen een paar dagen op raften, en daar komt Wim aan. Uitgehongerd stappen we een kleine reggae bar binnen en eten een heerlijke macaroni op de tonen van Bob Marley, leuk om eens wat anders te horen. En dan naar de hotsprings, we boeken een kamer in de Daulagiri lodge, wandelen naar beneden en dit zijn de meest zalige hotsprings die ik al gedaan heb. Het water is echt heel warm ik kan er maar een halfuur in blijven zitten. Er is ook veel volk, ook veel Nepalezen, en je kan er zelfs bier bestellen, daar zitten we dan met een heerlijk frisse everest pint in het warmwaterbad!!!YIHA.
Gisteren zijn we dan nog naar beneden gewandeld langs een breed pad tot in Beni, vanwaar de bus namen richting Pokhara. Na weeral een zware afdaling en nadat mijn kniekes helemaal versleten zijn, de plaatselijke bus op. Vijf uur hebben we erover gedaan verdorie, nog anderhalf uur in panne gevallen en 2 blauwe knieen van de te kleine zitplaatsen. PFF blij dat ik weer in de bewoonde wereld ben. Vooral de innerlijke mens spijzen bij onze Nepalese vriend in een klein eetstalleke (Asian Teahouse) waar je verdomd goe kan eten...

De bossen die me doen denken aan Corsica GR20.


Zonsopgang vanop Poonhill.




Daulagiri mountainrange vanop Poonhill.

Annapurna South vanuit Pokhara bij avondzon.

Asian teahouse, onze kok druk in de weer voor een heerlijk ontbijt met eieren, hash brown patatoes, toost met honing en de beste bananenpannekoek en een grote pot masala thee.

Agat!!

'Agat!' Dit was het commando voor Arrakilly, onze olifant tijdens de olifantensafari. Man man wat was het zalig in Chitwan National Park. Vooreerst was het er zalig warm, tropisch! We hebben hier ook een Belgisch koppel uit Gent ontmoet die hetzelfde programma hadden, eigenlijk best wel leuk om onze ervaringen en avonturen te delen. De namiddag bij aankomst stond er een bezoekje aan het oude Terai-dorp op het programma.De Terai-people is de oorspronkelijke bevolking van de lager gelegen jungle die zich uitstrekt van west naar oost in Zuidnepal. Deze bevolking leeft van en voor de natuur. We bezoeken ook een klein museum waar de werktuigen, instrumenten en originele kledij ten toon worden gespreid. 's Avond genieten we van zonsondergang.
De volgende dag begint met een heerlijk ontbijt met daarna een kanotocht bij dichte mist wat prachtige taferelen opleverd, spijtig dat we geen krokodil konden spotten, maar wel vele exotische vogels. We stappen uit langs de oevers en gaan dwars de jungle door op zoek naar groot wild, helaas blijft het bij lingor aapjes, vogels en de typische vegetatie. ' s Namiddags dan de olifantentocht! Ik vond het geweldig op Arrakilly. We hebben wellicht de traagste van allemaal gekregen maar toch, zo hoog in de jungle heb je echt wel een zalig zicht, we zien herten, apen, een slang en een eenhoornige neushoorn, die we proberen te achtervolgen... zo traag is onze olifant dan toch ook weer niet, na klein 2 uur hotsen en botsen, pijnlijke billen en kont, verlaten we Arrakilly, nu zien we ook waarom ze zo traag was, ze had verdorie kweetniet wat voor X-benen. We brengen nog een bezoek aan de babyolifantjes en die zijn geweldig schattig, die slurfjes.. schattig, tis te zeggen deze babyolifantjes zijn een jaar oud en bij de geboorte wegen ze al 80 kilo! Een volwassen exemplaar weegt tussen de 4 en 5 ton. Nog een duikje in de rivier, waar we eerder op zoek waren naar krokodillen .. 's Avonds gaan we wat cultuur opsnuiven in het dorpscentrum waar verschillende Terai-dansen en vechtdansen worden opgevoerd, best wel mooi om naar te kijken. Het waren allemaal dansen opgevoerd daar de mannen en er waren er een paar bij die serieus met hun kontje konden schudden :-) Om het geheel wat te laten bezinken nog een paar coctails aan de rivier bij maanlicht...heerlijk!
Na deze 2 prachtige dagen besluiten we toch nog een dagje te blijven en Kelly en Jorge doen hetzelfde. We plannen nog een birdwatching in de vroege ochtend en daarna laten we ons dopen door de olifanten. Om elf uur worden de olifanten in de rivier gewassen en je kan dan mee op de rug zitten en nat gespoten worden, en ik kan u zeggen dat het serieus aankomt zo'n straal water. Ook zalig om op die rug te klimmen, ze liggen dan neer in het water en dan moet je dat vel beet nemen en er trachten op te kruipen, en dan zit je daar met je blote billen op dat eeltig harig vel van de olifant. Tot je er weer afgeschud wordt.. Nadien opdrogen en wat zonnen bij een heerlijke bananenlassi(=soort milkshake maar met yoghurt). De namiddag brengen we door op de fiets. We rijden naar het 20.000 meren natuurgebied. Ongeveer 15 km rijden, maar de fietsen hier zijn niet echt comfortabel te noemen, de mijne is minstens een maat of 5 te klein, mijn knieen komen tot tegen mijn stuur, Wim zijn zadel floept steeds naar achteren, maar ja, je kan niet alles verwachten he. We banen ons een weg door het verkeer en dan genieten we weer van een prachtig stuk natuur, waar we weer op dierenspotting gaan. Pas 's avonds als het donker is zijn we terug, uitgehongerd en voldaan, die extra dag was het echt waard!
Vandaag zijn we aanbeland in Pokhara na weeral een lange busreis van 6 uur. En het heeft hier verdorie hagelbollen geregend, de straten stonden meteen blank. In grote paniek toch gauw een poncho gekocht want we hadden ons niet voorzien op regen. Morgen vertrekken we dan voor een korte trek naar Tatopani, Poonhill en de hotsprings in Beni.

Onze Arrakilly met haar begeleider.

Volgende plannen

Ondertussen hebben we ook onze laatste 2 weken ingevuld. Morgen vertrekken we met een georganiseerde toer naar Chitwan. Chitwan is een nationaal park waar we een safari per olifant, een kanotocht en nog een wandeling maken. Dan rijden we door naar Pokhara waar we dan op zelfstandige basis een tocht maken naar Tatopani (hotsprings) nog naar een uitkijkpunt op het Anapurnagebergte en naar Beni waar ook nog warmwaterbronnen zijn. Dit zou een trektochtje van 7/8 dagen zijn met lichte rugzak. Dan terug naar Pokhara en daar komen ze ons oppikken voor een 3-daagse raftingtocht met 2 overnachtingen langs de oever. Dan misschien nog een dagje luieren aan het meer van Pokhara en 19 of 20 november zouden we terug in KTM zijn. Tot dan!!

Baktapur

Na een dagje luieren in KTM, afscheid nemen van Pavel en verbroederen met de Belgische groep van Te Voet, tijd voor wat actie.
Op een dik uur rijden met de lokale bus vanuit KTM ligt Baktapur. En het verkeer is hier chaos, van organisatie is geen spraken, de geldende regels zijn de 2 verkeerslichten die hier staan, verder hoe groter en sterker, hoe meer rechten (de zwakke weggebruiker moet hier gewoon snel zijn), politieagenten in hun chic uniformke en hun mondmasker worden compleet genegeerd, verder bij elk maneuver, of bij het minste dat er iemand in de weg loopt wordt er geclaxoneerd, eigenlijk hoe meer hoe beter! De bussen hebben geen tijdsschema je spingt er gewoon op en af wanneer het je uitkomt en betaald aan de persoon die de mensen ronselt om de bus echt zo vol mogelijk te krijgen.
Baktapur is een van de meest pitoreske dorpen ten Oosten van KTM en we besluiten uitgebreid de tijd te nemen en maken er een 2-daagse van. Rond de middag hebben we afgesproken met een gids, die Pavel ons aangeraden had.Baktapur is een Newari dorp met als typische kenmerken dat de huizen gebouwd zijn in rode baksteen en afgewerkt met prachtig houtsnijwerk. En dat houtsnijwerk is echt de moeite, volledige daken , deuren, raamkaders worden afgewerkt met duizende beeldjes in zeer fijn houtwerk, ook bij een van de tempels zijn de zuilen afgewerkt met 24 kamasutrabeeldjes. Verder vinden we hier voornamelijk hindu tempels, nauwe gezellige straatjes en allerhande handwerk; pottenbakken, rijstpapier en thanka's. We brengen dan ook een bezoekje aan de Thankaschool. Thanka-art is een Thibetaanse schilderkunst. Er wordt geschilderd op een opgespannen katoenen doek die dan bestrijkt wordt met een mengsel van buffalolijm, klei en water. Het aanleren van deze kunst duurt 6 jaar en tot master 10 tot 12 jaar. Alles wordt met de losse hand gemaakt en met heel fijn stip en streepjeswerk. Ik heb me dan maar laten gaan en heb me een Mandala (= een van de 3 soorten tekeningen) gekocht. Een master wel te verstaan :-)
Die avond lig ik al vroeg in mijn bed, blijkbaar iets verkeerds gegeten de dag ervoor. Na 3 keer over de pot te hangen die nacht is het ergste door, maar vandaag ga ik het toch zeer rustig doen. Wim wil nog wat gaan bekijken en ik ga gewoon wat rondhangen en wat 'ontmottigen'. Maar al snel krijg ik gezelschap van een kerel die me nog wat ontoeristische plaatsen wil laten zien, (tis zelfs gene misse) dat laten we niet zomaar voorbij gaan natuurlijk. We keuvelen wat rond, tetteren wat bij een melktheeke en gaan nog een yoghurtje eten. Yogurt is hier een echte specialiteit, blijkbaar een typisch Newari dessert, en eerlijk gezegd, dit is de beste yogurt die ik al gegeten heb, ik kan niet juist zeggen waar hetverschil is maar HHMMM mijn darmkes komen er weer door. 's Namiddags zie ik Wim terug en gaan terug naar ons hotel in KTM. Heerlijke dag...

De pottenbakkerij van Baktapur. Duizende spaarpotjes liggen hier te drogen.

Een van de kamasutra-afbeeldingen op de zuilen van de tempels.

De bekende peacockwindow in prachtig houtsnijwerk.

Cultuur

Nepal is meer dan bergen alleen, tijd om wat cultuur op te snuiven.
Gisteren brachten we een bezoek aan Pashupatinath 'Nepal's holiest Hindu pilgrimage site'. Pashupati is een oudere naam voor Shiva en betekend 'Lord of the animals'. Dit is ook een plaats van tempels crematies, rituele baders, sadhus... toegewijd aan de Lord Shiva. Dit is echt een plaats om even stil te staan, vooral de crematies hebben een diepe indruk op mij gemaakt. Het lichaam wordt gewassen in de Heilige rivier Bagmati (vergelijkbaar met de Ganges in India) Daarna worden er gebeden gezegd, het lichaam wordt eerst in een witte doek gewikkeld, daarna een oranje gekleurde en versierd met oranje bloemen (bij ons gekend als afrikaantjes). Ondertussen staat de houtstapel klaar en wordt het lichaam drie maal in tegenwijzerzin rond de houtstapel gedragen. Het lichaam wordt op de houtstapel gelegd met het gezicht naar het noorden (behalve bij Newaris naar het zuiden), er wordt afscheid genomen, ook in tegenwijzerzin, daarna wordt het lichaam bedekt met stro en in brand gestoken. Het lichaam wordt hier enkel als verpakking gezien en de geest heeft het lichaam al lang verlaten. Het lichaam wordt volledig verbrand en af en toe zie je dan een voet uitsteken of hoor je een plof... als het lichaam dan volledig verbrand is, wordt het in de rivier gedumpd, waar dan de kinderen het hout uithalen en zoeken naar nog eventuele belangrijke bezittingen. Ook op nog geen 5 meter van de verbranding spelen de kinderen in het water en baden mensen zich in de heilige rivier.
Nadien even bekomen met een wandeling door de achterbuurt van KTM en richting Boudhanath waar de grote Stupa staat in het grootste Thibetaanse center in Nepal. De stupa is gebouwd in de vorm van een Mandala en versierd met duizende gebedenvlaggetjes en de bekende ogen die in de vier richtingen kijken. Boudhanath is altijd het centrum voor handel met Thibet geweest. De pelgrims wandelen tegenwijzerzin rond de Stupa langs de gebedenwieltjes. Dit is een van de belangrijkste boedistische centrums van Azie. Ook wel zeer commercieel gemaakt door de vele souvenirwinkeltjes.

Crematie in Pashupatinath, er blijft steeds iemand bij de verbranding om te zorgen dat alles volledig verbrand is vooraleer het lichaam in de rivier verdwijnt.

Het leven van Boedha, uitgebeeld in een schilderij, een van de 3 Tanka schilderijen.

Back in KTM

We leven weer in luxe! Dit wil zeggen na drie weken weer eens iets anders om aan te trekken, een douche!!!! en dan nog wel een warme. Een kommeke fruitsalade met verse yoghurt als ontbijt, geen gevriesdroogde maaltijden maar verse groentjes, een pintje, vaste prijzen! En ne steak met gebakken patatten!

De trek

We hebben er net een fantastische trek opzitten. Met de nodige ups en downs natuurlijk. De start naar Lukla liep al niet van een leie dakje. Het was vrij mistig de voorbije dagen en er wordt enkel op zicht gevlogen. In de luchthaven ontmoeten we dan ook verschillende mensen die al 4 dagen proberen in Lukla te geraken. Maar met het nodige elleboogwerk van Wim slagen we er toch nog in dezelfde dag Lukla te bereiken, wel om 17.oo uur in ipv de geplande 7 uur. We blijven dan ook een extra dag in Lukla (2850 m) als verkennings en acclimatisatietocht. Al snel blijkt onze kaart niet met de werkelijkheid te kloppen?! Maar geen nood in ons beste Nepalees vinden we alsnog de juiste route. Onze eerste nacht in Chutanga worden we 's nachts beroofd in onze slaap.Twee messteken langs onze hoofdzijde in de tent, en foetsji Wim zijn reservecamera en batterijen, bij mij enkel een messteek in mijn gloednieuwe rugzak. Maar vooral emotioneel zijn we aangeslagen, hoe kunnen we de mensen hier nog vertrouwen, wat als we onze tent onbewaakt achterlaten? Niet getreuzelt en hop naar de eerste hoge pas 4600 m, dag twee met onze 30 kilo wegende rugzak! Dan begint het te sneeuwen, al spoedig ligt er een dikke 10 cm en er steekt donder en bliksem op, niet echt veilig met onze pickel op de rug. Na een uurtje komen we aan een theehuisje waar we kunnen schuilen en opwarmen, ook de dragers die we die dag voorbij gingen komen verkleund aan, niet moeilijk op hun slefferkes.. 's Avonds bij maanlicht zetten we de afdaling in richting kampplaats en we warmen ons aan een heerlijke dahl bath (rijst met linzen = nationaaal Nepalees gerecht) Na nog zo'n lange dag nemen we rustdag in Gothe. Daar proberen we de multifuel weer aan de praat te krijgen want die blijkt enkel nog te werken op gas ipv de kerosine die we meezeulen.. We ontmoeten er een groep uit Nieuwzeeland die de alternatieve jungle route deden naar Gothe. Ze geven ons de kaart en nu heben we een extra optie mocht de gletsjeroversteek naar Makalu niet lukken. Zijn dit de tekens en obstakels die erop wijzen misschien beter niet de gevaarlijke oversteek te doen? Verder verloop de route naar Tagnak (5000 m) prima, mooi weer overdag en de rustdag heeft ons goed gedaan. We ontmoeten een 4 tal Tsjechen waaronder Pavel, waarmee we samen naar het hoogtekamp gaan. We laten een deel van ons eten achter bij hun drager en gaan meteen naar high kamp op 5800 m. Een zware koude dag in de wolken, maar hier en daar toch prachtige uitzichten op de machtige Himalaya. High kamp ligt op een richeltje aan Oostzijde, dus om 16.00 uur is de laatste zon verdwenen en wordt het ijskoud. We smelten sneeuw in de tent want de wind is onhoudbaar. Die nacht heb ik het gevoel een paar kaar opgelicht te worden in de tent, wat een storm, 's morgens was het buiten -30. Om 3 uur loopt de wekker af, alsof dat nodig is we hebben beide geen oog dichtgedaan en vooral ik heb last van hoofdpijn. We besluiten dan maar de toppoging 1 dag uit te stellen en een korte wandeling die dag te doen. De Tsjechen hebben een geslaagde toppoging achter de rug, maar het was echt ijzig! De volgende dag vertrekken we pas om 5u30 bij zonsopgang, prachtig, ik geniet met volle teugen, ook de wind is wat gaan liggen en de zon doet deugd. Helaas we stranden op 6150 m. Ik heb nog een goed gevoel, maar mijn lichaam is leeg, ik ga te traag, en Wim heeft last van koude voeten, niet moeilijk op ons BC- schoenen! Ik ben gewoon niet gemaakt voor de koude, en mss ook al te diep gegaan met die zware rugzak? of gewoon een watje? We kunnen nog rustig genieten van het adembenemende zicht van de rij 8000 ers die voor ons ligt. En dat was uiteindelijk het doel, spijtig van de top, maar toch een verstandige beslissing, we zagen al veel helikopters af en aan vliegen met mensen met bevroren tenen en hoogteziekte, en dat is het niet waard, ook hebben we nog een lange afdaling voor de boeg. We pakken alles in en dalen af tot 4300 m zodat we wat kunnen bekomen. Samen met Pavel genieten we van melkthee rakshi (plaatselijk warme alcohol) en rum! de gletsjeroversteek laten we dus ook links liggen en kiezen voor de jungleroute terug naar Lukla. En deze route is gewoonweg fantastisch! We zijn van het toeristische pad en dit is echt zalig, we ontmoeten enkel Nepali people en de route voert langs prachtige oerbossen, over toch nog een pas van 4600 m, een diepe canyon, langs kleine dorpjes waar haast geen toerist komt. We slapen dan ook thuis bij de mensen, in hun bed welliswaar, eten samen, genieten van plaatselijk gerechten (yakkaas) en dranken (scherpa thee = sampa, boter, melk en thee, mustang koffie= koffie en raksi) slapen samen met de sherpa's. Alleen de mist die hier steeds hangt is echt wel spijtig, dat maakt alles koud en kil en het wordt steeds moeilijker om ons op te warmen, maar anderzijds geeft dit prachtige taferen op, en de mossen, planten en bossen zijn hier echt natuurpracht! Terug in Lukla genieten we van een heerlijke pint en sherpa stew. Nog een adembenemende vlucht naar KTM langs de Himalaya met prachtig uitzicht en laatste zicht op de bergen.
Wat me enorm is opgevallen is het "massa toerisme" op de Mera Peak trail. We hadden deze route gekozen omdat die nog niet zo toegangkelijk is, maar helaas sinds een paar jaar worden hier dorpen neergezet zodat bijna iedereen hier kan trekken, er is overal voedsel en onderdak aanwezig. We hebben dan ook niemand ontmoet die het zoals ons, volledig op eigen houtje, gedaan heeft. Alles wordt georganiseerd door de Nepali; bijvoorbeeld de groep van Te voet die we ontmoet hebben waren met 8 man en hadden maar liefst 20 dragers en 5 kokpersoneel. Ze komen toe op het einde van de dag en alles wordt voor hen gedaan, koken, tent opzetten enz.. Voor de Nepalese bevolking is dit natuurlijk een grote bron van inkomsten, maar voor de echte bergliefhebber toch een spijtige zaak... Ik ben heel blij dat we dit op onze manier hebben ervaren, ondanks dat dit net iets te zwaar was, de rugzak dan toch, de helft van mijn gewicht is erover, volgende keer mss 1 drager om wat resreve te hebben voor de top? De ervaring maakt ons wijzer.

Onderweg een hut waar we kunnen kamperen en iets eten. De mensen wonen hier gedurende het trekkingsseizoen op zeer primitieve wijze.

Een eenmalige activiteit tijdens onze tocht, wassen onder een ijskoud straaltje water, zowel kledij als onszelf!

De beenhouwerij van Gothe, dit is de reden om vegetarisch te eten.

Dragers onderweg. Ze dragen gemiddeld tussen de 30 en 40 kilo!

Wim en ik onderweg naar het basiskamp.

Onderweg naar het basiskamp.

Aankomst in highcamp, met zicht op de top!

Prachtig uitzicht vanop 6150 meter, Mount Everest, Lhotse en Nuptse.

De jungleroute, prachtige weelderige groei van bomen, mossen en varens...

Geitjes op een van de vele gebedsmuren onderweg.

Onze gastvrouw tijdens de jungleroute, op de achtergrond de hut waar we overnachtten.

Prachtige canyon tijdens de jungleroute, foto genomen vanop een hangbrug 1000 meter boven de rivier.