Mont Blanc

Tijdens het herfstverlof hadden Tommy en ik het snode plan om "algauw" even de Mont Blanc te beklimmen. De weersverwachtingen waren goed tot zondagavond en we zouden vrijdagnacht vertrekken. Na een vermoeiende nachtrit komen we mooi op tijd aan op de parking in Bionnasay. Volgens dit immense bord zaten we op de juiste route, niets is minder waar, er is een kortere route iets verder, maar niet getreurd enkele extra kilometers kunnen we wel aan, maar door ons getetter onderweg verliezen we weer even het juiste traject met gevolg een extra top en een pak extra hoogtemeters en dat voelen we, zeker na een nacht zonder slaap. Maar al bij al komen we goed op tijd aan in de eerste hut tête rousse. Omdat we uitgeput zijn besluiten we hier te overnachten. Er blijken nog drie Fransen te zijn, die het onmogelijk achten om de Mont Blanc te beklimmen omdat er te veel wind is. Na drie uur sneeuw smelten kruipen we in onze donzen slaapzacht, morgen gaan we voor de top! Het eerste stuk gaat over gletsjer, de grand couloir en daarna een graatsbeklimming met rotsen en ijs, zo'n 700 hm in het donker.

Vervolgens maken we een korte stop in de Gouter hut en beklimmen we de Aiguille de Gouter. Het weer ziet er nog steeds veelbelovend uit! We vervolgen de route naar de Dôme de Gouter. Daar moeten we vaststellen dat er een stevige wind staat, we zien een cordee een poging doen op de Mt Blanc maar achteraf weten we dat ze zijn moeten terugkeren wegens te veel wind, voor ons geen risico en de top van de Gouter is al prima!!

Met ons tweeën op de top Dôme de gouter, 4307 m, +/- 2900 hoogtemeter op twee dagen!

Panorama 180° met links de Mont Blanc.

En dan de afdaling, deze keer bij klaarlichte dag, met prachtig uitzicht over de vallei!Terug veilig in de hut, en daar mag op getoost worden, een koud blik Zapetti bolognaise op een soldatenkoek :-) wat kan het leven toch simpel zijn in de bergen. Daarna was het eerder een beetje paniek omdat we ons gasvuurtje niet aan de gang kregen en aangezien we slechts 1 liter water gedronken hadden moest er hoogdringend sneeuw gesmolten worden, na lang sukkelen krijgen we dan toch voldoende water aan de kook en genoten we van de laatste dag in de bergen, vannacht zou er sneeuw vallen en zouden we als laatste de hut sluiten voor toch enkele weken misschien maanden...En de verwachte sneeuwval, er was een halve meter gevallen iets buiten proportie maar toch slaagde we erin om veilig in Chamonix terug te keren en te genieten van de wijn, tartilflette en heerlijk stoofschotels.

BeachXtremeSports

Begin dit jaar had ik voor mijn verjaardag een bongobon 'Adventure' gekregen van onze Guy en Karen. Uren heb ik in mijn boekje gebladerd... uiteindelijk is de keuze gevallen op powerkiten, landboarden, flyboarden (al dan niet met board, buggy).. en wellicht is er nog een hele resem vocabularia om deze sport te benoemen, maar powerkiten heeft mijn voorkeur. Vandaag om 12 uur stond ik in Oostduinkerke met nog een zestal anderen voor een sessie powerkiten. De powerkite is een soort 'matras'-vlieger met luchtkamers, vastgemaakt met vier touwen waarbij twee die je via de hendels bestuurt en twee die je gebruikt om hem terug aan de grond te zetten, de powerkite is kleiner, vinniger en krachtiger dan de kite voor de surfers. De kitesurfers hebben geen luchtkamers maar opblaasbare vormen om te drijven op het water. Er was véél wind en we werden gedwongen om een kleinere kite te nemen; de mijne had een oppervlak van 1.7 en voor mij meer dan krachtig genoeg, ik was er vrijwel onmiddellijk mee weg, alleen had ik de neiging om mee te lopen in plaats van je door het zand te laten slepen (=minder kans op enkelblessures) Na een uur voelde ik mijn armen niet meer en had ik toch wel half de 'plage' omgeploegd :-) tijd dus voor een poging op het bord!!! Omdat er vrij veel wind stond en we met kleine kites aan het vliegen waren, die een pak nerveuzer zijn, was het vrij gevaarlijk om op het bord te gaan, vandaar een extreem voorzichtige poging.. Maar al bij al een geslaagde sessie en véél plezier beleefd!! Dank je wel Guy en Karen voor de fijne cadeau!!!

Nadien nog wat foto's genomen van het echte werk... en geloof me het was een hoogdag!

Walenhoek

Om de herfst op te snuiven trok ik deze week voor een korte wandeling naar Walenhoek, een domein van 57 hectare gelegen in Niel. Het huidige gevarieerde landschap van broekbossen, hooilandjes en ruigtes is ontstaan uit de voormalige kleiputten. Je vindt er een typische pioniersvegetatie met veel wilg. Heel wat leven concentreerd zich rond de 20 vijvers in het NO-gedeelte. Waaronder ook tal van zwammen.. Een gedeelte van het terrein circa 30 hectare is afgespannen voor de begrazing van 2 Galloway runderen, ik had de kans om ze van dichtbij te zien..

Domein Roosendael

Ons laatste jaar tuinarchitectuur begon met een GWP (geïntegreerde werkperiode) in het domein Roosendael. Gedurende een week werden we ondergedompeld in het leven op en rond de site. Tal van opdrachten kregen we te verwerken waaronder een gevoelsinterpretaties. Niet zo gemakkelijk om het gevoel van een plek te beschrijven, daarom probeer ik het met foto's weer te geven...

terugblik naar endorfine

Effe geleden dat ik nog iets gepost heb op mijn blog, en dit hebben jullie nog te goed;

Verslagje van de Endorfine 19 september:

Naar jaarlijkse gewoonte probeer ik deel te nemen aan de endorfine, gewoonweg omdat dit op mijn lijf is geschreven; de oorspronkelijke bedoeling van endorfine is een dagje alpinisme nabootsen in ons platte landje en dit in een cordee van twee, partner in crime = Tommy.

Vrijdagavond werden we op mysterieuze wijze gedropt ergens langs de Maas, daar sloegen we onze tent op en probeerden we de slaap te vatten, we wisten totaal niet wat er ons te wachten stond en ik dacht dat we echt voor dag en dauw moesten op staan, 's nachts fantaseerde ik over allerlei proeven die er eventueel zouden kunnen inzitten, je hoort het al de adrenaline deed zijn werk al.

Om zeven uur werden we gewekt en volgde er een snel, maar superieur ontbijt (op ervaring gekozen favorieten: sandwich, rijsttaart en banaan), tent opruimen en startklaar stonden we te trappelen voor de aftrap... en dan liep het al mis :-{ we moesten onze fietsbanden verwisselen en in alle haast verlies ik toch wel mijn snelsluiter zeker, exit voordat we goed van start zijn... ook de organisatie heeft geen extra bij en doet al het mogelijke om ons toch nog op weg te helpen, zo beginnen we aan proef twee, de afvaart van een stukje Lesse met een eigengebouwd vlot, zijnde drie balken en drie banden die we aan elkaar sjorren, tot onze grote verbazing komen we droog aan het einde van de proef. Ondertussen is de mtb weer fietsklaar en vertrekken we voor de fotozoektocht, de wet van Murphy slaat weer toe, een dikke tak in mijn wielen maakt dat mijn versnellingsapparaat in het honderd draait.. (achteraf blijkt een nieuwe derailleur de enige oplossing) maar niet getalmd, we houden goed tempo maar slagen er niet in de foto's te vinden, na een tijdje valt onze frank dat ze niet in volgorde staan en kunnen we de route toch snel vinden, met nog een geweldige tactische zet schuiven we weer dichter bij de andere ploegen, we halen zelfs een ploeg in en de moed zit er weer in. De volgende proef bestaat erin om aan de hand van coördinaten en vraagstukken de weg per mtb te zoeken naar het verzamelpunt in Durnal, we komen als vijfde ploeg toe, maar helaas het noodlot slaat weer toe, Tommy wordt ziek en we moeten zwaar temporiseren. We werken eerst de rustige proeven af, het klimmen, dat op een zeer ludieke manier was aangepakt met laddertje en indoorgrepen en een deathride, nadien de denkproef waar we ook goed scoren. Dan nemen we ruim de tijd om te ten en te drinken hopend dat Tommy er snel weer door komt... trillend op zijn benen werken we toch nog het touwenparcours af, dat echt geweldig ineen stak, véél variatie; een apenbrug, netten, touwen , zakken, nog meer touwen, en op het einde kan ik nog amper mijn armen bewegen, Prachtig!!! Dan volgt de oriëntatieloop die voor ons niet onmiddellijk te vinden was, en blijkbaar zijn er nog ploegen die het begin niet vinden?? Uiteindlijk wel een mooi parcours tss de steengroeven met toch wel wat hoogtemeters. Hierna volgt de slotrit terug naar de Chaveehut via een leuk gevonden spiegelroute, die bestaat uit een kaart die in spiegelbeeld is afgedrukt en zo de snelste weg wijst. Nog een laatste misstap; we rijden nog even verloren in Maillen op 1 km van de Chaveehut? Misschien is het de vermoeidheid die ons parten speelt..

Snel douchen en aanschuiven aan het heerlijk groentebuffet, de bbq, en de lekker zelfbereidde sauzen! En uiteraard nog een lekker biertje of twee, drie...Dit is de perfecte afsluiter!

Om het weekend af te ronden besteden we de dag nadien aan een rustige wandeling in de streek, een plaatselijk biertje 'Cuvée Li Crochon' en nadien nen dikke boterham met Maredsouskaas en een trippel Maredsous..

Gerechtigheid

Wat ik vandaag las in het Nieuwsblad:

'Abramovich raakt zelfs met 113 dragers Kilimanjaro niet op'

"Zelfs met miljarden op de bank blijven sommige dingen onbereikbaar" Heerlijk!!! Meneer strandde op 4600 meter met zware ademhalingsproblemen... of hij tot daar is gewandeld of gedragen staat niet vermeld...

Bier !!!

Je zag het al, sponsering door Chimay tijdens de RBKC challenge. En zo wilde we ons weekendje verder spenderen. Na fysieke inspanningen volgen cullinaire hoogtepunten. Dus trokken we naar het bierweekend van de Lambikstoempers in Alsemberg. Jan en Christel waren ook van de partij en lieten ons meteen hun specialiteit het 'Lambooske' proeven, een fruitige geuze met frambozen.

Volgende bieren passeerden ook de revue:

* Bier van spontane gisting: Boon Kriek Marriage Parfait ->Dè betere kriek

* Blond bier hoge gisting: La Bobeline (Huyge) en als aanrader Kerckomse Tripel 9% een geweldige smaakbom.

* Bruin bier hoge gisting: Bink Bruin (Kerkom) niet zo geweldig als zijn blonde broeder en Boskeun (De dolle brouwers)

* De Saisons: Saison D'epautre, Saison Dupont en Moinette. En volgende omschrijving wil ik jullie niet onthouden:

Omschrijving van de saison: Robuust bier, knisperend en knapperig fris. Kruidig qua geur, mooie gele kleur naar lichtjes oranje toe, zacht fluwelig, met een forse en onstuimige schuimkraag. Boordevol aroma en smaak, vrij veel voor zo'n laag alcoholgehalte. Zeer hoppig en fruitig boeket, soms perzik, meestal citrus.Sommigen stippen tevens een peperig accent, droog en kruidig, aan. Het rijkelijke aroma- en smakenpalet is bijna onbegrijpelijk daar de saison bereid wordt met enkel zuivere bieringrediënten en er dus geen kruiden toegevoegd worden. De bereikte finesse komt enkel en alleen maar uit de gebruikte gisten en uit de liefde voor het brouwersvak, natuurlijk.Giet gerust de levende gistfond mee in het glas; in tegenstelling tot populair geloof krijg je er geen buikloop van maar bevat het wel een fikse portie vitamine B. De gistfond maakt het aroma van de saison fluweliger terwijl de smaak zachter wordt.

Geweldig toch, ik denk niet dat ze en wijn zo mooi kunnen beschrijven!!!

Als afsluiter een stevige lekkere menu in de voormalige papiermolen van Herisem, gelegen op een prachtige locatie in het Pajottenland.

RBKC challenge

Naar jaarlijkse gewoonte doe ik mee met dit triathlonneke in de Ardennen. Deze keer samen met Tommy, volgende proeven moeten afgelegd worden; 6 km Kayak, 10 km lopen en 40 km mtb. Elk jaar is er een vernieuwd parcours en dat maakt het steeds weer spannend. Ook de hoogtemeters tijdens het lopen 530m en mtb 900m vormen een extra uitdaging.
Rond half elf vertrekken we aan het stuwmeer van Nisrammont voor de kajak, we hadden een slechte boot die steeds naar rechts ging, we weigeren te geloven dat het aan ons lag, wel werden we ingehaald door 3 andere boten, :-( De loopproef begonnen we in een stevig tempo, toch is die overschakeling niet altijd gemakkelijk (kajak->lopen) maar de vele hoogtemeters beginnen mij toch parten te spelen, wel een prachtig parcours en slechts één team dat ons inhaalt! Aan de mtb aangekomen, een snelle schoenwissel en het gas opendraaien, al snel halen we vele teams in tot ik een platte band krijg, verdorie, daar gaat onze goede tijd, de bandenwissel loopt niet zo vlot en we verliezen kostbare tijd, maar het volgende van het mtb-parcours leggen we toch nog vlot af, ondanks het feit dat we regelmatig ne keer opgehouden worden door tragere teams die ons niet voorbij lieten, tot mijn grote ergernis, maar enfin na 4 u17 min bereiken we de aankomst. Ongeveer dezelfde tijd als vorig jaar. Wat we echter wel vergeten waren is om nog twee extra controleposten te pinnen en het boogschieten om nog enkele extra minuten te krijgen. Het missen van die controlepunten geeft ons 1 uur straftijd :-( zo werden we 65 van de 112 ploegen, zonder al die tegenslagen wellicht rond plaats 10.

Bikefoto's

De start, altijd koud moeizaam, nog een beetje wakker worden..


Houffamarathon = enkele waterpassages

en de onvermijdelijke modderpassages

en VOORAL leuke afdalingen

en dan ben ik altijd very happy!!!

Behalve als er 'nen trage' voor mij hangt en ik moet afstappen :-(

Maar die stalen hespen kunnen alles aan!!

Nog een laatste afdaling...

EN snot afkuisen voor (of net iets te laat ) voor de finish-foto!!!

Houffamarathon

Dit weekend was het dan zover, de Houffamarathon stond al sinds juni op mijn programma, de lange afstand, zijnde 125 km. Doordat ik de laatste weken niet kon trainen zou dit absoluut een zware dobber worden..

Mijn weekendje begon vrijdag in Sankt Vith waar ik het blauwe bloso parcours verkende, niet al te technisch maar toch enkele hoogtemeters om de benen een beetje op te warmen. 's Avonds zouden we in Hotel "de lanterfanter" genieten van een heerlijke maaltijd in het leuke gezelschap van de motards; 'de bende van Wim' met trouwe leden Geert, Tim en Wim en de vrouwen Isabel, Ann en dochter Noor waren ook van de partij. Hotel De lanterfanter is echt een aanrader, het eten was verrukkelijk de uitbaters, een Nederlands koppel en hun twee zonen, zijn de gastvrijheid zelve.. tip: http://www.lanterfanter.be/, zodat ook wij deze locatie niet uit het oog verliezen..

Zaterdag een heerlijk dagje doorgebracht aan het meer van Butchenbach met volgende ingrediënten; keuvelen, terrasje, skinny dipping, zonnen, ijsje, tetteren, zwemmen...

Zondag was het dan de moment van de waarheid. Om kwart voor 9 werd de start gegeven voor de 260 bikers van de lange afstand. Meteen ging het 14% bergop en dat op koude spieren is voor mij al doodslag 1. Aangezien ik dit 120 km moest volhouden probeerde ik zo goed mogelijk te temporiseren, de klimmen en afdalingen volgden elkaar op, mijn ribben zijn hersteld, alleen de afdalingen durf ik niet meer 'volle bak' te nemen. De bevoorradingen zijn prima met mijn favorieten: bananen, rijstpap en pannekoek en uiteraard liters sportdrank! Enkele bekenden die mij passeren en even halt houden is altijd leuk voor een korte babbel, de eerste 30 km gingen moeizaam, maar daarna liepen ze vlot, de wegen werden iets gemakkelijker en het bolde goed, toch weeral gevallen op mijn knie tijdens een klim over een wortel??? Enfin rond km 70 begon het weer veel technischer te worden en enkele pittige klims werden ons voorgeschoteld, ik merk dat de benen toch wat trainingskilometers missen. Dan een bocht naar rechts op asvalt en een auto van links 20 cm scheelde het, maar doordat ik zo stevig in de remmen ging, over kop, en op de asvalt, het rem-maneuver bracht meteen een aantal ramptoeristen mee, maar wonder boven wonder mankeer ik niets, alleen mijn gps houder was kapot, en nu blijkt ook mijn middenvinger dik te zijn. Een extra adrenalineshot en aan de laatste bevoorrading hoor ik dat we nog een stuk van het wereldbekerparcours voorgeschoteld krijgen , PFF die laatste 8 waren er te veel aan. Maar al bij al niet slecht gereden, 121 km 2900 hm, 2de vrouw van de 4 startende in 7u 38 min op 25 min van de eerste, in het algemeen klassemenet 152 van de 260 startende en 152 van de 212 uitrijdende. Met 1,5 liter Acchouffe als troffee, dat kon ik niet beter treffen!!!

Herbarium

Door middel van fotookes, bezoekjes aan Arboretum Kalmthout, Meise, probeer ik wat plantenkennis op te doen. Boven Hypericum patulum of Sint-Janskruid, onder Hamamelis x Intermedia of toverhazelaar, daaronder Buddleja davidii 'Mayford Purple' of vlinderbloem.