Tijdens het herfstverlof hadden Tommy en ik het snode plan om "algauw" even de Mont Blanc te beklimmen. De weersverwachtingen waren goed tot zondagavond en we zouden vrijdagnacht vertrekken. Na een vermoeiende nachtrit komen we mooi op tijd aan op de parking in Bionnasay. 
Volgens dit immense bord zaten we op de juiste route, niets is minder waar, er is een kortere route iets verder, maar niet getreurd enkele extra kilometers kunnen we wel aan, maar door ons getetter onderweg verliezen we weer even het juiste traject met gevolg een extra top en een pak extra hoogtemeters en dat voelen we, zeker na een nacht zonder slaap. Maar al bij al komen we goed op tijd aan in de eerste hut tête rousse. Omdat we uitgeput zijn besluiten we hier te overnachten. Er blijken nog drie Fransen te zijn, die het onmogelijk achten om de Mont Blanc te beklimmen omdat er te veel wind is. Na drie uur sneeuw smelten kruipen we in onze donzen slaapzacht, morgen gaan we voor de top!
Het eerste stuk gaat over gletsjer, de grand couloir en daarna een graatsbeklimming met rotsen en ijs, zo'n 700 hm in het donker.
Vervolgens maken we een korte stop in de Gouter hut en beklimmen we de Aiguille de Gouter.
Het weer ziet er nog steeds veelbelovend uit! We vervolgen de route naar de Dôme de Gouter. Daar moeten we vaststellen dat er een stevige wind staat, we zien een cordee een poging doen op de Mt Blanc maar achteraf weten we dat ze zijn moeten terugkeren wegens te veel wind, voor ons geen risico en de top van de Gouter is al prima!!
Het weer ziet er nog steeds veelbelovend uit! We vervolgen de route naar de Dôme de Gouter. Daar moeten we vaststellen dat er een stevige wind staat, we zien een cordee een poging doen op de Mt Blanc maar achteraf weten we dat ze zijn moeten terugkeren wegens te veel wind, voor ons geen risico en de top van de Gouter is al prima!!
Met ons tweeën op de top Dôme de gouter, 4307 m, +/- 2900 hoogtemeter op twee dagen!
Panorama 180° met links de Mont Blanc.
Terug veilig in de hut, en daar mag op getoost worden, een koud blik Zapetti bolognaise op een soldatenkoek :-) wat kan het leven toch simpel zijn in de bergen. Daarna was het eerder een beetje paniek omdat we ons gasvuurtje niet aan de gang kregen en aangezien we slechts 1 liter water gedronken hadden moest er hoogdringend sneeuw gesmolten worden, na lang sukkelen krijgen we dan toch voldoende water aan de kook en genoten we van de laatste dag in de bergen, vannacht zou er sneeuw vallen en zouden we als laatste de hut sluiten voor toch enkele weken misschien maanden...
En de verwachte sneeuwval, er was een halve meter gevallen iets buiten proportie maar toch slaagde we erin om veilig in Chamonix terug te keren en te genieten van de wijn, tartilflette en heerlijk stoofschotels.
