Dag 1 is er net een pak verse sneeuw gevallen en die dag blijven de hemelsleuzen open voor meer sneeuw. Zo zijn we verplicht om op de NIET platgereden piste onze "skistijl" wat te verbeteren.
Dag 2 staat de Lampsenspitze 2875 op het programma, een mooie dag, mooie beklimming. We (=Koen) maken tijd om een sneeuwprofiel te maken, de hellingsgraad te bepalen en komen tot de conclusie: 20 cm poedersneeuw, daaronder 5 cm harde sneeuw en daaronder weer poedersneeuw, conclusie die bovenste laag harde sneeuw kan bij een grote hellingsgraad en zware belasting gemakkelijk gaan schuiven = lawine, voorzichtigheid is de boodschap.
De laatse 140 hoogtemeters tot aan de top is echter een hel, de wind is niet te harden en ik moet alles uit mijn lijf halen om toch maar enigszins overeind te blijven. Ik heb hier net eens opgezocht in het boek 'Alpiene gevaren' van Robert Steenmejer wat de gevoelstemperatuur of de " Chill-factor" zou kunnen geweest zijn. Ik kijk bij een temperatuur van -12 (ze hadden die dag -18 gegeven op 3000 m) en een krachtige wind, zijnde 6 Beaufort en dan kom ik tot een gevoelstemperatuur van -36 graden uit. Foto onderaan twee verdwaalde alpinisten op weg naar de top en daaronder ikzelf met bevroren haar en snottebellen :-(
Dag 3 ondanks de slechte zichtbaarheid een toppoging, maar algauw maakt de hevige wind hier weer een eind aan, afdalen dan maar en nog een half dagje op de piste skiën. Maar zelfs hier worden enkele liften gesloten wegens de felle wind, enerzijds hele mooie taferelen maar anderzijds na enkele uren "harden" in de kou is de nood naar een marillenschnaps groot, schol!
Dag 4 begint onmiddellijk met een prachtige beklimming tussen de bossen..
Gelukkig kunnen we rustig het spoor volgen van voorgaande toerskiërs..
Maar wanneer het weer terug slechter wordt en de zichtbaarheid vermindert..
moeten we zelf sporen...
tot we met zijn allen de top hebben bereikt!! Wetterkreuzkogel 2591m!!!
Dag 5, we zijn de eerst die dag om de route te beklimmen en mogen dus sporen van in het begin, als eerste onze sporen zetten in die maagdelijk sneeuw en vooral als eerste de afdaling aanvatten met een paar stukjes fantastisch skiën, effen het zweefgevoel en dat doet deugd! Helaas weer te veel wind en slechte zichtbaarheid.
Dag 6 , de voorspellingen blijven hetzelfde, lawinegevaar 3, wind en sneeuwval, de korte gemakkelijke tochten zijn ver uitgeput en met z'n driën besloten we een ijswaterval te beklimmen..
Met Wim als voorklimmer..
En mijn eerste passen op een waterval, zie die souplesse :-)
Het was weer een fijne week ondanks het slechte weer, bedankt allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten