Gisteren nog eens een uitspatting op de mountainbike. Met een bang en klein hartje reed ik richting Malemedy. Dit vooral omdat ik na de LCMT (vierdaagse mtb eind mei) niet meer op mijn fiets had gezeten wegens de examendrukte.
Temporiseren was dus de boodschap! Ik stond in box 2 en het vertrek was onmiddellijk de muur van Malmedy, rustig naar boven peddelen om de spieren niet meteen op te blazen. Verder was het een geweldig parcours, echt om duimen en vingers af te lekken, stevige klimmen wisselde snel af met pittige, technische en snelle afdalingen, stukjes vlammen, enfin ne mix waar je als mountenbiker allen maar van kan dromen. Helaas het noodlot treed toe.. Eerst een duikel over kop, omdat ik een trage afdaler voorbij wil steken op een stukje waar er verborgen stenen lagen :-( maar niks aan de hand, of toch een beetje later kom ik tot de conclusie dat mijn derailleurwieltje volledig geblokkeerd zit, na hulp te zoeken, foefelen, krijgen we er nog geen beweging in, dan maar verder trappen met een volledig geblokkeerd wieltje tot aan de volgende bevoorrading, zo'n dikke 15 km, dubbel zo hard trappen om de helft zo snel te rijden, ik was juist super goed bezig, en voelde me na dik 43 km nog zo fris als iets en zat toch nog goed tss de massa... helaas daar gaat al mijn goede energie... bij de volgende bevoorrading nog maar eens dik 20 minuten aan mijn fiets gesleuteld en daar krijg ik een wieltje van iemand, Rob is zo vriendelijk om dat te monteren en ik kan weer verder... de goesting is iets minder op dat moment omdat het al vrij laat is en ik nu, na twee stops van 20 minuten en dik 15 km aan halve tempo te rijden en dubbele energie, helemaal achteraan bengel, toch zeker dik uur verloren... Maar de benen voelde nog goed dus met nog 55 km te gaan, vol de gas opengedraaid om iets van de verloren tijd goed te maken.. wederom een adrenalinestoot die me een tweede spectaculaire val bezorgd.. ik kan net niet op tijd stoppen voor een bocht naar links, duik den dieperik in, ongeveer 2 m, en bij het rechtkomen zie ik dat mijn fiets ter hoogte van het pad mooi in een spar hangt te wachten, dus niet treuzelen en verder trappen. Vanaf nu doe ik het wat rustiger aan. Bij klim 4 voel ik dat het beste eraf is ( klim 4 is de vierde laatste klim) een kort stukje te voet, en ook bij klim drie is het heavy, de voorlaatste daarentegen rijdt ik weer goed op, misschien het feit dat daar een paar lijkjes naar bovenstappen, die me weer wat extra energie geven. Op het einde nog een prachtige afdaling met trappen, echt zàlig, maar daar wordt ik gehinderd, ik hang echt in het wiel van mijn voorganger, normaal doe ik dat nooit maar op het einde gebeurt dat soms, bleek het toch Brecht te zijn zeker. Enfin ik haal uiteindelijk toch de finish en ben ongelooflijk blij met dit geweldige parcours, misschien wel de mooiste ooit in eigen land, en de organisatie was echt top! Verkeerd rijden was onmogelijk en de bovaarradingen echt lekker en veel, 6 op de lange afstand! Dus ikke content toch een 115 km en een 2800 hm gereden!! Ik heb voor de gelegenheid is uitgezocht hoeveel ne mens drinkt; +- 0,5 liter per bevoorrading en 3 drinkbussen tot de laatste druppel leeg, is zo'n 4,5 liter voornamelijk grenadine met water, en eigenlijk is dat nog te weinig, thuis voor het slapen gaan nog een halve liter water gedronken, en 's nacht opgestaan om nog een te drinken..
Ah ja de uitslag net bekeken; ik ben dus laatste vrouw, van de 5 uitrijdende vrouwen, drie opgaves... zonder pech mss 4 of 3?? who knows?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten