Beklimming Mönch

Hier volgt dan eindelijk mijn verslagje van onze beklimming in Zwitserland, samen met Tommy en Phillip. De weersvoorspellingen zagen er niet al te schitterend uit, de avond voor aanvang van onze tocht zaten we in een hevig onweer en besloten we de Furkapas, de volgende ochtend in mooier weer af te leggen. We sliepen in een hotel in Andermatt en het onweer bleef echt nog uren duren, ook viel de regen met bakken uit de lucht. Spijtig genoeg betekent dat sneeuw boven de 2000 meter. Ons eerste avontuur begon die ochtend om de Furkapas over te rijden, er was overal verse sneeuw gevallen en met mijn zomerbandjes was het geen sinicure om die pas heelhuids over te geraken... Maar om 10:30 uur stonden we gepakt en klaar om het eerste gedeelte met de lift te doen tot aan Fiescheralp, dan een aanloop van 3 uur tot aan de gletsjer en daarna de welgekende Aletch-gletsjer op voor maar liefst een 7 kilometer tot aan de eerste hut aan de Konkordiaplatz. De weergoden waren ons nog steeds niet goed gezind, en we vertrokken in de regen/sneeuw voor het eerste deel van de tocht, op de gletsjer aangekomen klaarde het wat op, maar er was helaas geen levende ziel te zien, niemand was ons voorgegaan en we moeten zelf sporen en de weg zoeken.. Daardoor verloren we veel tijd, ook staat op de Zwitserse kaarten geen route vermeld en moesten we op onze eigen ervaring teren om de beste route te zoeken. Het meest frustrerende was dat we de hut al uren op voorhand zagen liggen, maar we vorderden traag en pas rond zeven uur 's avonds, net op tijd voor het avondeten, arriveerden we doodop in de hut. Volgens de gids hebben we wel de perfecte weg genomen!! JaJa we zijn goed!! De volgende dag volgt deel 2 van de Aletchgletsjer met het enige verschil dat we nu weten hoe de route ongeveer loopt, maar door het feit dat we hoger zitten ligt er bijna een halve meter verse sneeuw en wederom is het sporen geblazen. Zeven uur doen we erover om tot in de Mönchsjochhutte te geraken. En we worden ontvangen met de typische Zwitserse norsheid!! Of in 't Vlaams "smoel bergoep" Doordat het ongelooflijk veel wind is rond 80 km/uur blijven we één dag in de hut. De volgende dag staat dè toppoging op het programma. Aangezien dat de norsheid van de Zwitsers ook hun flexibiliteit in de weg staat kunnen we pas ontbijten om 6 uur, eigenlijk iets te laat omdat we na de top ook terug naar de Konkardiahutte willen gaan. We waren vrij hoopvol omdat daags voordien een cordee de top hadden gedaan. We vertrekken als een van de laatste cordees, goed ingepakt want de wind beukt er nog steeds op los. Al snel halen we enkele cordee's in en passeren we een vrouw volledig over haar toeren: "Dat is zelfmoord!!". Maar ik geniet met volle tuigen van de mix; sneeuw, rotsen en ijs! Op een twee uur staan we als eerste op de top!!! We nemen de tijd om fotookes te nemen en te genieten van het uitzicht!!

Vervolgens vatten we de tocht verder aan naar beneden over dezelfde weg... En we genieten nog na van onze fantastische top!! De Mönch 4107 meter hoog!

Vertrek de gletsjer.

Aletshgletsjer, 23 km lang, en daarmee de langste in de Alpen, met aan de Konkordiaplaats spalten tot 900 meter diep! Door de sneeuwval is er niets van te zien :-(Op weg naar de hut over de gletsjer, een cordee volgt ons spoor naar beneden..De Mönchsjochhutte, 3400 hm.Bedscène in de hut, dagje rust en véél slapen!!Beklimming over rotspartijen.Laatse stukje over een scherpe sneeuw-ijskam.Tommy op weg naar de top!!Allen op de top!Het team met op de achtergrond de Mönch.SCHOL !!!
Tijdens de afdaling is de sneeuw verdwenen. Onder zelfde plaats tijdens het stijgen, gelukkig wist er iemand hoe we moesten lopen :-)Een beetje spelen op de gletsjer...Afkorting via een tunneltje.Fiesch onze vertrekplaast onder stralende zon.
Typische bergfauna en flora.

Weet er iemand hoe ge dit dier noemt? een bruin schaap met lange staart en witte banden?