Na een dagje luieren in KTM, afscheid nemen van Pavel en verbroederen met de Belgische groep van Te Voet, tijd voor wat actie.
Op een dik uur rijden met de lokale bus vanuit KTM ligt Baktapur. En het verkeer is hier chaos, van organisatie is geen spraken, de geldende regels zijn de 2 verkeerslichten die hier staan, verder hoe groter en sterker, hoe meer rechten (de zwakke weggebruiker moet hier gewoon snel zijn), politieagenten in hun chic uniformke en hun mondmasker worden compleet genegeerd, verder bij elk maneuver, of bij het minste dat er iemand in de weg loopt wordt er geclaxoneerd, eigenlijk hoe meer hoe beter! De bussen hebben geen tijdsschema je spingt er gewoon op en af wanneer het je uitkomt en betaald aan de persoon die de mensen ronselt om de bus echt zo vol mogelijk te krijgen.
Baktapur is een van de meest pitoreske dorpen ten Oosten van KTM en we besluiten uitgebreid de tijd te nemen en maken er een 2-daagse van. Rond de middag hebben we afgesproken met een gids, die Pavel ons aangeraden had.Baktapur is een Newari dorp met als typische kenmerken dat de huizen gebouwd zijn in rode baksteen en afgewerkt met prachtig houtsnijwerk. En dat houtsnijwerk is echt de moeite, volledige daken , deuren, raamkaders worden afgewerkt met duizende beeldjes in zeer fijn houtwerk, ook bij een van de tempels zijn de zuilen afgewerkt met 24 kamasutrabeeldjes. Verder vinden we hier voornamelijk hindu tempels, nauwe gezellige straatjes en allerhande handwerk; pottenbakken, rijstpapier en thanka's. We brengen dan ook een bezoekje aan de Thankaschool. Thanka-art is een Thibetaanse schilderkunst. Er wordt geschilderd op een opgespannen katoenen doek die dan bestrijkt wordt met een mengsel van buffalolijm, klei en water. Het aanleren van deze kunst duurt 6 jaar en tot master 10 tot 12 jaar. Alles wordt met de losse hand gemaakt en met heel fijn stip en streepjeswerk. Ik heb me dan maar laten gaan en heb me een Mandala (= een van de 3 soorten tekeningen) gekocht. Een master wel te verstaan :-)
Die avond lig ik al vroeg in mijn bed, blijkbaar iets verkeerds gegeten de dag ervoor. Na 3 keer over de pot te hangen die nacht is het ergste door, maar vandaag ga ik het toch zeer rustig doen. Wim wil nog wat gaan bekijken en ik ga gewoon wat rondhangen en wat 'ontmottigen'. Maar al snel krijg ik gezelschap van een kerel die me nog wat ontoeristische plaatsen wil laten zien, (tis zelfs gene misse) dat laten we niet zomaar voorbij gaan natuurlijk. We keuvelen wat rond, tetteren wat bij een melktheeke en gaan nog een yoghurtje eten. Yogurt is hier een echte specialiteit, blijkbaar een typisch Newari dessert, en eerlijk gezegd, dit is de beste yogurt die ik al gegeten heb, ik kan niet juist zeggen waar hetverschil is maar HHMMM mijn darmkes komen er weer door. 's Namiddags zie ik Wim terug en gaan terug naar ons hotel in KTM. Heerlijke dag...
Op een dik uur rijden met de lokale bus vanuit KTM ligt Baktapur. En het verkeer is hier chaos, van organisatie is geen spraken, de geldende regels zijn de 2 verkeerslichten die hier staan, verder hoe groter en sterker, hoe meer rechten (de zwakke weggebruiker moet hier gewoon snel zijn), politieagenten in hun chic uniformke en hun mondmasker worden compleet genegeerd, verder bij elk maneuver, of bij het minste dat er iemand in de weg loopt wordt er geclaxoneerd, eigenlijk hoe meer hoe beter! De bussen hebben geen tijdsschema je spingt er gewoon op en af wanneer het je uitkomt en betaald aan de persoon die de mensen ronselt om de bus echt zo vol mogelijk te krijgen.
Baktapur is een van de meest pitoreske dorpen ten Oosten van KTM en we besluiten uitgebreid de tijd te nemen en maken er een 2-daagse van. Rond de middag hebben we afgesproken met een gids, die Pavel ons aangeraden had.Baktapur is een Newari dorp met als typische kenmerken dat de huizen gebouwd zijn in rode baksteen en afgewerkt met prachtig houtsnijwerk. En dat houtsnijwerk is echt de moeite, volledige daken , deuren, raamkaders worden afgewerkt met duizende beeldjes in zeer fijn houtwerk, ook bij een van de tempels zijn de zuilen afgewerkt met 24 kamasutrabeeldjes. Verder vinden we hier voornamelijk hindu tempels, nauwe gezellige straatjes en allerhande handwerk; pottenbakken, rijstpapier en thanka's. We brengen dan ook een bezoekje aan de Thankaschool. Thanka-art is een Thibetaanse schilderkunst. Er wordt geschilderd op een opgespannen katoenen doek die dan bestrijkt wordt met een mengsel van buffalolijm, klei en water. Het aanleren van deze kunst duurt 6 jaar en tot master 10 tot 12 jaar. Alles wordt met de losse hand gemaakt en met heel fijn stip en streepjeswerk. Ik heb me dan maar laten gaan en heb me een Mandala (= een van de 3 soorten tekeningen) gekocht. Een master wel te verstaan :-)
Die avond lig ik al vroeg in mijn bed, blijkbaar iets verkeerds gegeten de dag ervoor. Na 3 keer over de pot te hangen die nacht is het ergste door, maar vandaag ga ik het toch zeer rustig doen. Wim wil nog wat gaan bekijken en ik ga gewoon wat rondhangen en wat 'ontmottigen'. Maar al snel krijg ik gezelschap van een kerel die me nog wat ontoeristische plaatsen wil laten zien, (tis zelfs gene misse) dat laten we niet zomaar voorbij gaan natuurlijk. We keuvelen wat rond, tetteren wat bij een melktheeke en gaan nog een yoghurtje eten. Yogurt is hier een echte specialiteit, blijkbaar een typisch Newari dessert, en eerlijk gezegd, dit is de beste yogurt die ik al gegeten heb, ik kan niet juist zeggen waar hetverschil is maar HHMMM mijn darmkes komen er weer door. 's Namiddags zie ik Wim terug en gaan terug naar ons hotel in KTM. Heerlijke dag...
De pottenbakkerij van Baktapur. Duizende spaarpotjes liggen hier te drogen.
Een van de kamasutra-afbeeldingen op de zuilen van de tempels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten